Ο Μίλτος παραμένει φυλακισμένος παρόλες τις προσπάθειές του να αποδείξει ότι δεν είναι εχθρός της επανάστασης, ενώ η Ιφιγένεια με το μωρό τους, τη Σοφία και την Μελικέ έχουν διαφύγει στην ύπαιθρο. Γρήγορα καταλαβαίνουν από ένα απόσπασμα επαναστατών που περνάει με τον Ρώσο διοικητή αιχμάλωτό τους ότι δεν έχουν τύχη γιατί και οι Ρώσοι δεν θα τις βοηθήσουν. Γι’ αυτό αποφασίζουν να πάνε στην Αμισό.
Παράλληλα η Ειρήνη είναι ασφαλής με τον Χότζα, όπως και η Λουσίν στο χριστιανικό γυναικείο μοναστήρι, ντυμένη ως μοναχή για να παραμείνει ασφαλής.
Την ίδια στιγμή ο Ονούρ Ασλάν θεωρείται υπαίτιος για τις ήττες και αντικαθίσταται από τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος προτείνει να ενοχοποιήσουν γενικά τους Χριστιανούς, τώρα που φεύγουν οι Ρώσοι, με απώτερο σκοπό να απαλλαγούν από τους Έλληνες και τους Αρμένιους.
Αργότερα και με αφορμή το κλάμα του μωρού, οι κρυμμένες Ιφιγένεια, Σοφία και Μελικέ συλλαμβάνονται από τον Μουράτ και μια ομάδα στρατιωτών, οι οποίοι μεταφέρουν σε πομπή Χριστιανούς του Ερζερούμ. Τις βάζουν κι αυτές με τους άλλους και ξεκινάνε για άγνωστη κατεύθυνση. Στο καραβάνι ο Μουράτ απαγορεύει να σταματάνε για νερό οι αιχμάλωτοι και οι Τούρκοι σκοτώνουν όποιον δεν υπακούσει. Η Ιφιγένεια δεν έχει γάλα για να ταΐσει το μωρό και δεν μπορεί έτσι κι αλλιώς να βρει τροφή, οπότε στην απόγνωσή της δαγκώνει το χέρι της και του δίνει να πιει αίμα.
Ο Μίλτος γράφει ένα γράμμα με τα νέα του στην Ιφιγένεια, έστω κι αν ξέρει ότι αυτό το γράμμα δεν θα σταλεί ποτέ
Δείτε online όλα τα Ελληνικά κανάλια πατώντας την εικόνα
